Świątynia Chmur Błogosławieństw i stupa z relikwiami Kjabdzie Tengi Rinpoczego
Od początku istnienia Centrum Buddyjskiego w Grabniku bardzo pragnęliśmy wybudować tu świątynię (tyb. lhakang). Kjabdzie Tenga Rinpocze zawsze nas do tego zachęcał. Niestety okoliczności nie były sprzyjające i trochę trwało, nim zebrały się wszystkie warunki niezbędne do rozpoczęcia budowy.
Ostateczna decyzja zapadła latem 2011 roku, w czasie drugiego polskiego Kagju Mynlam. Kjabdzie Tenga Rinpocze wygłosił wówczas mowę, która poruszyła wszystkich słuchaczy, przepowiadając, że świątynia, która tu powstanie dzięki wspólnemu wysiłkowi całej naszej sanghi, trwać będzie przez kalpy, przynosząc niezmierzone pożytki i służąc rozkwitowi Dharmy. Rinpocze przeprowadził też od razu ceremonię poświęcenia ziemi pod budowę (tyb. sa-ciok) oraz przekazał pierwszą darowiznę pieniężną, dając tym samym inspirujący przykład szczodrości.
Oto słowa Rinpoczego:
"W niedalekiej przyszłości zamierzamy zbudować tutaj, w Centrum Bencien Karma Kamtsang w Grabniku, lhakhang czyli świątynię. Ta świątynia przetrwa całe kalpy. W tym czasie będzie ona miejscem, gdzie będą się odbywać liczne aktywności Dharmy, prowadzone przez rozmaitych lamów, khenpo i innych buddyjskich mistrzów, co przyniesie ogromny pożytek dla bardzo wielu istot.
Także liczni uczniowie będą mogli zbierać się tutaj razem, aby wspólnie praktykować i dzielić się Dharmą. Ponieważ będą tu otrzymywać różne abhiszeki i Nauki, to stanie się to miejscem, w którym nagromadzona zostanie ogromna ilość zasługi. A zatem ten lhakang przetrwa bardzo, bardzo długo, przyniesie wiele pożytku i umożliwi nam nagromadzenie wielkiej ilości zasługi.
Jako przykład pożytków, płynących ze zbudowania świątyni, możemy wziąć historię Pierwszego Karmapy, Dusum Khjenpy. Narodził się on dziewięćset lat temu. Od swego mistrza, Gampopy, otrzymał radę, że powinien udać się do Kampo Gangra i medytować w odosobnieniu. Karmapa spędził tam siedemnaście lat i zbudował niewielki klasztor. Klasztor ten uważany jest za mandalę Ciała. Następnie, zgodnie z przepowiednią Gampopy, udał się do innego miejsca, zwanego Karma Gyn, gdzie spędził sześć lat na medytacji i zbudował tam kolejny niewielki klasztor, uważany za mandalę Mowy. Aż wreszcie udał się do Tsurphu, gdzie założył główną siedzibę Karmapów, uważaną za mandalę Umysłu. Choć minęło już dziewięćset lat, wszystkie te klasztory przetrwały do naszych czasów. Oczywiście bywały czasem częściowo burzone, ale zawsze je odbudowywano i nadal trwają tam aktywności, które przynoszą pożytek niezliczonym istotom.
W ten sam sposób, jeśli zbudujemy tutaj, w Centrum Bencien Karma Kamtsang w Polsce świątynię, to nie ulegnie ona zniszczeniu. Przetrwa przez bardzo wiele pokoleń, całe wieki, i nigdy nie będzie stać pusta. I jak długo będzie trwać, odbywać się w niej będzie wiele ważnych i drogocennych aktywności Dharmy. Zasługa zgromadzona przez wszystkich, którzy pomogą zbudować i utrzymywać tę świątynię, będzie wielka i wciąż będzie się pomnażać. Dlatego proszę, by wszyscy bracia i siostry w Dharmie pomogli w powstaniu tej świątyni, w jakikolwiek sposób mogą. Proszę, weźcie sobie tę radę do serca."
Tybetańskie słowo "lhakang" dosłownie znaczy "Dom Bóstw" i określa pomieszczenie lub budynek przeznaczone do praktyk i ceremonii religijnych. Najważniejszą jego częścią jest ołtarz. Czasem w obrębie jednego kompleksu klasztornego znajduje się kilka różnych świątyń. Cały zespół klasztorny – świątynie, kwatery mnichów itd. – nosi nazwę "gompa", choć współcześnie w ośrodkach Dharmy na Zachodzie często używa się tego słowa także na określenie samego lhakangu.
Od stuleci istniał w Tybecie zwyczaj, że niezależnie od miana, jakie nosił cały klasztor, nadawało się także nazwy własne poszczególnym lhakangom na jego terenie. Na przykład główna świątynia w klasztorze Bencien w Tybecie ma swą własną nazwę, niezależną od nazwy całego klasztoru. Podobnie jest w przypadku lhakangu, który znajduje się w obrębie Bencien Sziedra w Parpingu.
Kierując się tą tradycją, Lama Rinczen podczas pobytu w Nepalu w październiku 2016 r., poprosił Jego Eminencję Sangje Njenpę Rinpoczego o nadanie osobnej nazwy dla naszego lhakangu w Grabniku. Rinpocze chętnie na to przystał i zdecydował, że świątynia nazywać się będzie Lhakang Dzinlab Trinpung - Świątynia Chmur Błogosławieństw.
Jest to niezwykle pomyślna nazwa. Nosiła ją już kiedyś jedna z głównych świątyń tradycji Khadampa, z której tak wiele nauk i inspiracji czerpie nasza szkoła Kagju.
Tak więc całe nasze Centrum Buddyjskie w Grabniku nosi miano Bencien Karma Kamtsang Ling Grabnik, zaś w jego obrębie własne nazwy otrzymały:
- świątynia: Lhakang Dzinlab Trinpung (Świątynia Chmur Błogosławieństw),
- ośrodek odosobnień: Drubkang Bencien Drubde Osal Ling (Miejsce Odosobnień Jasnego Światła Bencien).
Spotkanie z Tengą Rinpocze - projekt lhakangu zostaje przedłożony do akceptacji.
CO ZOSTAŁO JUŻ ZROBIONE
Od razu na jesieni 2011 roku został nam ofiarowany projekt architektoniczny świątyni, który następnie uzyskał aprobatę obu naszych Rinpoczów: Jego Eminencji Sangje Njenpy Rinpoczego i Kjabdzie Tengi Rinpoczego.
27 września 2012 r. otrzymaliśmy pozwolenie na budowę, a w październiku rozpoczęły się pierwsze prace budowlane. W szybkim tempie rosły fundamenty, a następnie ściany.
7 sierpnia 2013 roku została uroczyście wmurowana cegła, którą dużo wcześniej na prośbę Lamy Rinczena konsekrował w tej intencji Jego Świątobliwość Dalajlama w czasie swej wizyty w Warszawie w 2000 roku. Jego Świątobliwość własnoręcznie napisał na cegle trzy święte sylaby OM A HUNG. Została ona umieszczona w tej ścianie, na której obecnie stoi główny posąg Buddy, na wysokości serca posągu.
W trakcie letniego seminarium w 2013 roku Jego Eminencja Sangje Njenpa Rinpocze zadeklarował ufundowanie do świątyni głównego posągu Buddy Siakjamuniego wraz z otaczającymi ozdobami. Zamówiony przez Rinpoczego posąg został wykonany w Nepalu.
Dzięki szczodrości darczyńców z naszej sanghi na jesieni 2013 roku udało się doprowadzić budowę do etapu zamknięcia budynku dachem, a z początkiem kwietnia 2014 roku zostały zakupione i zamontowane wszystkie okna.
Na wiosnę 2015 lhakang został wewnątrz otynkowany i wstępnie pomalowany. Na całą podłogę położono warstwy izolacyjne i wylano beton. Zbudowano też konstrukcję nośną pod posąg Buddy i wyłożono ją granitową płytą.
W ostatnim tygodniu lutego 2015 r. przyleciały z Katmandu do Polski skrzynie z elementami posągu Buddy. Od połowy maja rozpoczęły się prace przy jego składaniu i wypełnianiu. Nadzorował je wieloletni asystent Kjabdzie Tengi Rinpoczego - Lama Gelek z naszego klasztoru Bencien w Katmandu. Dzięki zaangażowaniu wielu osób udało się w stosunkowo krótkim czasie przygotować niezbędne liczne materiały i substancje do wypełnienia posągu. Tuż przed przyjazdem Jego Eminencji Sangje Njenpy Rinpoczego zakończyliśmy mocować na ścianie ozdoby oraz montować i wypełniać posąg.
Warto też nadmienić, że otrzymaliśmy w darze olbrzymią tankę przedstawiającą Drzewo Schronienia. Wyróżnia się ona nie tylko rozmiarem, ale i niezwykłą precyzją wykonania.
W niedzielę 27 września 2015 roku Jego Eminencja Sangje Njenpa Rinpocze przeprowadził ceremonię poświęcenia (tyb. rab-ne) posągu Buddy. Rinpocze, który sponsorował nie tylko wykonanie, ale i transport posągu do Polski, w swej bezmiernej dobroci zamówił w Nepalu i obiecał przesłać do Grabnika jeszcze dwa dodatkowe posągi, które powinny towarzyszyć Buddzie (są to główni uczniowie Buddy: Siariputra i Maudgaljajana), i tradycyjne ozdoby na granitowy tron Buddy. Rinpocze podarował także baldachim nad głowę Buddy i brokatowe ozdoby na filary. Brokaty wiszą już w naszej świątyni.
Z początkiem 2016 roku zamontowany został system grzewczy. Na podłodze położono ostatnią warstwę izolacji termicznej i płyty OSB. W przyszłości planujemy położyć warstwę wykończeniową ze szlachetnego drewna, ale na razie jest wiele pilniejszych wydatków.
Pokryto także granitem boczne płyty ołtarza. W planie jest dobudowanie po obu stronach Buddy odpowiednich drewnianych wnęk, z tradycyjnymi zdobieniami. W tych bocznych częściach ołtarza znajdą się posągi (między innymi dwudziestu jeden Tar), a także księgi całego kanonu - Kangjuru i Tengjuru.
Jesienią 2016 roku dotarły do Grabnika dwa dodatkowe posągi, ofiarowane przez Drubłanga Sangje Njenpę Rinpoczego. Zostały pozłocone, a następnie zmontowane i starannie wypełnione mantrami, drzewem życia i innymi substancjami. W grudniu specjalnie wyszkolony mnich Jeszie Ciephel pomalował twarze wszystkich trzech posągów złotem ofiarowanym także przez Rinpoczego. A na wiosnę 2017 roku zostały pozłocone i zamontowane metalowe ozdoby na tron Buddy.
Jednocześnie trwały prace przy samym budynku. Wykończone zostały szatnie przy bocznych wejściach do świątyni oraz tormiarnia (pomieszczenie do robienia torm). Latem 2017 roku (czerwiec) udało się pomalować elewację budynku na kolor bordowy oraz pokryć dach żółtą blachą. Prace te obejmowały także obróbki dachowe, czyli rynny i odpływy wody. W tym czasie dokończone też zostało zdobienie tronu Buddy półszlachetnymi kamieniami.
Na jesieni 2017 został utwardzony plac przed głównym wejściem oraz wokół całego budynku. Przed zimą udało się ułożyć na tym terenie ok. 90% kostki brukowej. Reszta prac w tym zakresie, czyli pozostała część drogi dojazdowej, ścieżka do budynku "A" oraz docinki i piaskowanie, została wykonana w 2018 roku. W 2019, po uleżeniu się kostki, rozpoczęte zostały poprawki w tych miejscach, w których kostka wymagała wyrównania.
Latem 2019 zostały zakupione i zamontowane główne wielkie wrota świątyni. Wrota te mają możliwość otwierania na co dzień tylko małej części oraz otworzenia całości na czas dużych seminariów, gdy będzie się powiększać świątynię o dostawiany namiot.
Wiosną 2020 zainstalowana została w świątyni nawiewno-wywiewna centrala wentylacyjna.
Wiosną 2023 w świątyni została położona podłoga z płyt winylowych oraz zamontowano klimatyzację.
Wszystkie wykonane do tej pory prace były możliwe dzięki ogromnemu wysiłkowi i wielkiej hojności naszych Lamów i społeczności Bencien - nie tylko polskiej. Dziękujemy wszystkim, którzy wnieśli swój wkład w realizowanie tego niezwykłego przedsięwzięcia.
Naszą wdzięczność kierujemy przede wszystkim w stronę Czcigodnego Kjabdzie Tengi Rinpoczego, bez którego nawet nie zaczęlibyśmy budować świątyni, oraz Jego Eminencji Sangje Njenpy Rinpoczego - pomysłodawcy i głównego sponsora posągu w Grabniku, a także Sangtera Rinpoczego, którego obecność inspiruje nas do wysiłku.
Dziękujemy Szierabowi Tenzinowi, który na prośbę Rinpoczego nadzorował wszystkie prace nad posągiem w Nepalu, oraz Lamie Gelkowi i Lamie Szierabowi Łangciukowi, bez których wiedzy, doświadczenia i wielkiego zaangażowania nie bylibyśmy w stanie zmontować i wypełnić posągu Buddy.
Dziękujemy tym, którzy pracowali dzień w dzień, bez oddechu, nieraz zarywając noce. Dziękujemy tym, którzy dzięki pomocy finansowej umożliwili osiągnięcie obecnego etapu budowy. Pomocne i ważne były zarówno duże darowizny, jak i nawet najdrobniejsze kwoty. Pomnożone przez ilość darczyńców dają one wymierne rezultaty. Bez Was wszystkich nie bylibyśmy w stanie postępować z pracami w takim tempie!
Ta świątynia to Wasze dzieło: tych wszystkich, którzy z serca ofiarowują to, co mogą: pieniądze, pracę czy choćby dobre słowa i życzenia.
CO JESZCZE POZOSTAJE DO ZROBIENIA?
- wykończenie dwóch pokoi gościnnych oraz łazienki, a także części magazynowej (około 20 tys. złotych);
- wykonanie bocznych części ołtarza (około 15 tys. złotych) oraz sprowadzenie z Nepalu posągów dwudziestu jeden Tar i innych;
- zdobienie wewnętrznych ścian i sufitu tradycyjnymi freskami.
