Mnisi w czasie Kagju Mynlam w Bodh Gai, Indie
Co to jest mynlam?
Słowo mynlam dosłownie znaczy: "ścieżka życzeń". Myn - to życzenie, pragnienie, a lam oznacza ścieżkę. Od samego początku w buddyzmie istniała tradycja wielokrotnego powtarzania dobrych życzeń, takich jak na przykład: "oby wszystkie istoty osiągnęły szczęście i przyczyny szczęścia". Budda nauczał, że taka modlitwa nie tylko przynosi pożytek osobie, która ją recytuje, ale wpływa też na otaczający nas świat, mogąc zmienić jego losy.
Co więcej, podobnie jak w innych religiach, w buddyzmie wierzymy w zwielokrotnioną siłę modlitw wypowiadanych zbiorowo. Modlitwa wykonywana w grupie ma większą siłę niż indywidualna. Poza tym każdy z uczestników gromadzi wtedy taką zasługę, jaką łącznie zebrali wszyscy razem. W szczególności, kiedy mężczyźni i kobiety wspólnie recytują modlitwy, powoduje to szybsze dojrzewanie dobrych życzeń, gdyż symbolicznie obecne są zarówno umiejętne metody (pierwiastek męski), jak i mądrość (pierwiastek żeński). Kiedy zaś zbiera się czterorakie zgromadzenie: wyświęconych mnichów i mniszek, a także świeckich mężczyzn i kobiet utrzymujących ślubowania etyczne, to bez wątpienia wszystkie wyrażane przez nich dobre życzenia spełnią się. Dlatego niezwykle pożyteczne jest przyjęcie w czasie Mynlamu ośmiu ślubowań etycznych, zwanych sodziong.
Tradycja uroczystości Mynlam w szkole Kagju
Nazwa “Kagju Mynlam” zrodziła się w Tybecie około pięciuset lat temu, kiedy to VII Karmapa, Ciedrak Gjatso, zapoczątkował coroczne święto modlitw, by odbudować w mnisiej Sandze nadwątloną dyscyplinę ślubowań, złożyć ofiary Buddom i Bodhisattwom oraz podsycić wiarę okolicznej ludności, która przybywała na wieść o tym wydarzeniu, by wziąć udział w modlitwach i wysłuchać nauk. W pierwszym miesiącu kalendarza tybetańskiego, w czasie święta upamiętniającego cuda ukazane przez Buddę, wielkie zgromadzenie ponad dziesięciu tysięcy mnichów pod kierunkiem Karmapy recytowało ułożoną przez niego liturgię dwudziestu części Mynlam. Intencją modlitw było szczęście wszystkich istot: nagromadzenie przez nie zasług, uwolnienie od doczesnych cierpień, zasianie nasion prowadzących do ostatecznego Wyzwolenia, a także usunięcie wszelkich przeszkód i okoliczności zakłócających harmonię na świecie. To stworzyło podwaliny Kagju Mynlam, tradycji, która utrzymywana jest nieprzerwanie do dziś. Podobne zbiorowe modlitwy Mynlam praktykowane są także w innych szkołach buddyzmu tybetańskiego.
W roku 1983 Kalu Rinpocze zorganizował Mynlam w Bodh Gai - miejscu, w którym Budda Siakjamuni osiągnął całkowite, doskonałe Przebudzenie - by wyrecytować sto tysięcy powtórzeń Królowej Modlitw Dobrych Życzeń (tyb. Zangcie Mynlam). W ten sposób zapoczątkowane zostały zgromadzenia Kagju Mynlam na Szlachetnej Indyjskiej Ziemi.
W roku 2004 odpowiedzialność za tę doroczną uroczystość wziął na siebie Jego Świątobliwość XVII Gjalłang Karmapa. Naśladując wielkich nauczycieli z przeszłości, którzy stosowali dharmiczną aktywność odpowiednią do zmieniających się czasów, Jego Świątobliwość unowocześnił całe wydarzenie. Między innymi stworzył nowy wybór modlitw, który odzwierciedlając bogactwo tej ponadczasowej tradycji, czyni spotkanie bardziej uroczystym. Zainicjował tłumaczenie modlitw na różne języki, wprowadził wiele nowych melodii, które odbiegając od dotychczasowego stylu bardzo szybkich recytacji, umożliwiają czynny udział ludziom z wielu krajów.
To obecny Karmapa sprawił, że Kagju Mynlam Cienmo - wielkie coroczne Mynlam w Bodh Gai - stało się centralnym wydarzeniem w kalendarzu Kagju. Pod drzewem Bodhi gromadzi się wówczas ponad pięć tysięcy mnichów i mniszek z klasztorów Kagju oraz drugie tyle świeckich buddystów z całego świata. Najliczniej reprezentowani są mieszkańcy różnych krajów Dalekiego Wschodu: Chińczycy z Tajwanu, Hong Kongu, i Chin kontynentalnych. Przybywają też liczni Koreańczycy, Wietnamczycy, mieszkańcy Indonezji i Singapuru. Co roku bardzo licznie reprezentowani są także praktykujący z Europy, obu Ameryk i Australii.
Podczas jednego z ostatnich Kagju Mynlam, Jego Świątobliwość Karmapa powiedział, że choć na spełnienie niektórych modlitw trzeba czekać aż trzy niezmierzone kalpy, to jednak pragnienie VII Karmapy, aby przedstawiciele różnych narodów spotykali się razem na takich modlitwach, ziściło się już po pięciuset latach!
W tej odświeżonej formie święto Mynlamu, dostosowane do potrzeb współczesnej międzynarodowej społeczności buddyjskiej, przynosi światu jeszcze większy pożytek. Obecnie Kagju Mynlam praktykowane jest także w innych krajach. Od lat odbywa się między innymi w Nepalu (w Katmandu), Hongkongu, Indonezji, Singapurze, Malezji, Polsce czy Stanach Zjednoczonych (Woodstock NY).
Dlaczego recytujemy modlitwy po tybetańsku?
Kagju Mynlam gromadzi ludzi różnych narodowości, ale najprościej jest, kiedy wszyscy recytują modlitwy w jednym, tym samym języku. Język tybetański został tu wybrany z dwóch powodów.
Po pierwsze, większość tekstów mahajany pisana była pierwotnie w sanskrycie, który uważany jest za święty język Dharmy. Do przełożenia tych dzieł specjalnie stworzono tybetański alfabet, oparty na literach sanskryckich, zaś język tybetański ukształtowano i wzbogacono o wiele nowych terminów dostosowanych do precyzyjnego oddania buddyjskich idei. Język tybetański ma więc bardzo bliski związek z sanskrytem.
Po drugie buddyzm zakorzenił się w Tybecie dzięki pełnym współczucia działaniom Bodhisattwów. Wiele z modlitw recytowanych podczas Mynlam zostało ułożone przez wielkich tybetańskich mistrzów, będących wcieleniem Buddów lub Bodhisattwów. Recytowanie tych tekstów w oryginale, tak jak powstały one w przebudzonych umysłach, niesie ze sobą wielkie błogosławieństwo. Idąc za sugestią Jego Świątobliwości Karmapy, niektóre z modlitw, takie jak Schronienie, czy Sutra Doskonałej Mądrości, recytowane są w sanskrycie.
Motywacja, jaka powinna towarzyszyć naszym modlitwom
Ogólnie mówiąc, stwarzanie w umyśle dobrych życzeń oraz wyrażanie ich w formie modlitw zawsze przynosi dobre rezultaty. Starajmy się zatem modlić o rzeczy wielkie. Powinniśmy na przykład szczerze pragnąć: „Oby już teraz wszystkie istoty zostały uwolnione od cierpienia!" albo: "Obym już teraz oczyścił wszelkie swoje splamienia i dla dobra wszystkich istot urzeczywistnił Stan Buddy!”. Jeżeli nasze życzenia są niewielkie lub dotyczą jedynie własnego dobra, to moc modlitw wypływających z takich intencji będzie bardzo ograniczona. Ale gdy kieruje nami motywacja przynoszenia niezmierzonego pożytku sobie i innym, kiedy pragniemy doskonałego Przebudzenia, szczęścia istot, rozkwitu Dharmy, pokoju na świecie itp., to siła naszej modlitwy staje się ogromna. Nasze życzenia nie powinny ograniczać się do samolubnych ani doczesnych intencji. Powinniśmy modlić się z altruistyczną postawą i poczuciem odpowiedzialności za inne istoty.
Logo Kagju Mynlam
Symbolika logo Kagju Mynlam
Jego Świątobliwość XVII Gjalłang Karmapa zaprojektował to logo w 2007 roku, jako wyraz swej bliskości z naturą i specjalnego związku z żywiołami.
Od kiedy my, jako ludzie, istniejemy na Ziemi, nieustannie z niej korzystamy. Ziemia obdarza nas szczodrze, my zaś nie zrobiliśmy nic, co wskazywałoby, że tę szczodrość doceniamy. Nie rozwijamy troski o nasze środowisko, więc Ziemia zaczyna nas łajać. Pojawiło się zagrożenie, że Ziemia się od nas odwróci. Lecz ani Ziemia, ani żyjące na niej istoty, nie powinny się nawzajem porzucać. Powinny raczej podać sobie ręce, wyjaśnia Jego Świątobliwość.
Wyraża to rysunek, który przypomina wyciągnięte ku sobie, trzymające się dłonie. Znak ten stał się logo Kagju Mynlam, ponieważ w czasie tej uroczystości modlimy się o pokój i szczęście na całym świecie. Logo Kagju Mynlam to symbol naszej wielkiej miłości do Ziemi i potrzeby, by ją ochraniać. Noszenie go wyraża nasz związek z żywiołami, jak i wielką troskę wobec natury. Ponieważ ciało i umysł silnie zależą od żywiołów, znak ten może stanowić też pewną ochronę przeciwko zagrożeniom z tej strony.
